Aria is een 90-jarige alleenstaande vrouw die al lange tijd gewend is om voor zichzelf te zorgen. En dat gaat goed. ‘Ik kan het heel goed zelfstandig redden, ik kook voor mezelf en fiets elke dag. Echter ging het afgelopen winter mis. Zonder duidelijke oorzaak viel ik om in de keuken en brak ik mijn pols. Aria vertelt in een interview hoe haar herstel toen verliep.
‘Ik werd door mijn oude buurvrouw snel naar de huisarts gebracht en daarna naar het ziekenhuis. Erg pijnlijk om die pols weer recht gezet te krijgen. De pols moest in het gips, waarna ik hulp kreeg van de thuiszorg en voormalige buurvrouw. De kinderen wonen ver weg, komen op zondag en nemen dan wat eten mee. Want ja, koken met één hand gaat wel moeilijk. Ik heb ook wel kant & klare maaltijden laten komen, maar die porties zijn zo groot.
‘Toen kreeg ik een paar Carezzo maaltijden, en die zijn erg lekker. Vooral die met de zalm erin vind ik heel lekker. Er is er geen bij die ik niet lust, en ik heb ze allemaal geprobeerd. De porties zijn perfect en die anderen zijn te groot, waardoor ik ze vaak niet op krijg. Je hebt niet zoveel nodig, als het maar goed is. En er zit ook wat extra’s in. Ik gebruik ze nog regelmatig’.
‘Verbazend hoe snel ik herstel. Toen het gips er af was kon ik al snel met de pols iets doen. Mijn zoon en fysiotherapeut zagen dat ook.’
De orthopeed zei het mooi: ‘Gezien de 90 lentes bent u goed en snel genezen’.
Wij waren blij verrast door het verhaal van Aria. De fysiotherapeut en orthopeed wisten niet dat zij Carezzo maaltijden was gaan gebruiken omdat ze dat ook niet verteld had. Hun constatering dat ze snel genezen was kwam dus uit hun eigen observaties. Normaal gesproken wordt geadviseerd om tijdens de herstelfase meer eiwitten binnen te krijgen, maar Aria had geen contact gehad met een diëtist.
Aria’s verhaal maakt toch ook weer duidelijk hoe belangrijk het is om hulp te krijgen van familie en vrienden en over pasklare maaltijden te kunnen beschikken, omdat koken met één hand nauwelijks te doen is.
